به نام خدا

نان چیز خوبی است و برای رفع گرسنگی هم خوب است. برای بعضی ها هم واجب است و برای برخی از نان شب واجبتر هم وجود دارد. اما این میان برخی نان به نرخ روز می خورند. که البته شاید چیز بدی هم نباشد. اما داغ آنجاست که کسانی نان به نرخ روز می خورند که از اساس با آن مخالفند. کسانی از آب گل آلود ماهی می گیرند که  بر گل آلود بودن آن می گریند.

این روزها چند اتفاق ساده باعث شد تا برخی تمام توان خود را برای انتقام از احمدی نژاد و سخنانش در روز 22 بهمن به کار بگیرند. ماجرای اهانت به نوه ی امام و ارتحال آیت الله توسلی زمینه را برای فرصت طلبان ایجاد کرد تا فرصت طلایی دیگری برای ضربه به آروانهای عدالت خواهانه و انقلابی منتخب ملت را به خوبی پاس دارند. البته این شگرد تازه ای برای اینان نیست که از یک اتفاق ساده و کوچک در گوشه ای که در حالت عادی شاید در نهایت چندصدنفری آگاه شوند کوهی می سازند و برای ماهیگیری طوفان راه می اندازند. دردوران هشت ساله اصلاحات از این نمونه ها فراوان است. کسانی که ذره ای به آرمانهای امام اعتقاد ندارند، و این موضع را با افتخار در تمام دنیا جار زده اند اکنون مدعی العموم اهانت به بیت امام هستند. کسانی که امام را تمام شده و مربوط به موزه های می دانند، وارث افکار امام شده اند. کسانی که رهنمودهای امام را زیرپا گذاشته و می رفتند تا انقلاب و کشور را دو دستی تقدیم بیگانگان کنند مدعی حفظ راه امام شدند.

راستی این همه تبلیغات برای چیست؟ نهایت بی پروایی و پروریی و بی شرمی را می توان در روزنامه های دوم خردادی در اعلام فوت آیت الله توسلی دید، عنوان هایی که گویی دولت او را به جرم دفاع از امام کشته است. آقای هاشمی که خود را وارث افکار امام و انقلاب می دانی، افکار امام در دولت شما چه جایگاهی داشت؟ کلماتی چون مردم، عدالت، پابرهنگان، ولی نعمتان و ... در دولت هشت ساله شما کجا قرار داشتند؟

آقایان اصلاح طلب مگر شما نمی خواستید ولایت فقیه را برچینید؟ مگر شما به دنبال حذف نام و یاد امام نبودید؟ مگر شما در دوران حکومت خود ولایت فقیه را بی محابا مورد هتک و حمله قرار نداده بودید؟ مگر نمی خواستید امام زمان را هم استیضاح کنید و بر علیه خدا هم تظاهرات راه بیاندازید؟ چگونه است که یک شبه سینه چاک کن امام شده اید و بر توهین بر بیت او اشک تمساح می ریزید و فریاد وااسفای شما گوش فلک را کر کرده است.

تاریخ قضاوت خواهد کرد.  مردم خود قضاوت می کنند و آیندگان هم به قضاوت خواهند نشست. عالم محضر خداست و او هم نظاره گر من و شما. امام خمینی هم شاهد این ابراز احساسات شما خواهد بود. اما کمی هم از صداقت امام یاد بگیرید.