به نام خدا

کاش می شد سرنوشت را از سر نوشت

این جمله ای است که شاید ما بارها آنرا شنیده یا خوانده باشیم به خصوص پشت کامیونها و وانت ها.  آیا می شود سرنوشت را از سرنوشت؟ آیا نوشتن سرنوشت به دست ماست؟ و یا ما می توانیم در نوشتن آن دخالت داشته باشیم و یا آنرا تغییر دهیم؟

آنها که این جمله را می نویسند غافلند از این که نه تنها نوشتن سرنوشت به دست ماست که حتی تغییر دادن آن هم به دست ماست. اما روش و راه آن کمی فرق می کند. درست است که این خداوند است که تقدیر و سرنوشت همه ما را رقم می زند و همه چیز ما به دست اوست، اما او خود در کتابش فرموده که سرنوشت قومی را تغییر نمی دهد مگر اینکه آن قوم خود بخواهند و یا خود در تغییر سرنوشت خود به پا خیزند. اما در امور فردی هم همین گونه است و این ما هستیم که باید با اراده و ایمان قوی به خداوند در جهت اصلاح خود و تقدیر و سرنوشت خود و جامعه خود حرکت راآغاز کنیم. اما چگونه می توانیم سرنوشت خود را تغییر دهیم؟

این هم راه و روشی دارد که باید به آن توجه داشت. باید بدانیم که در این عالم همه کاره خداوند است و بی اراده او برگی بر زمین نمی افتد و حتی ذره الکترونی به گردش در نمی آید. البته باید مواظب برخی بحثهای فلسفی در این زمینه باشیم که بهدام شیطان نیفتیم، و اینجا محل بحث بر آن نیست. پس هر حادثه و حرکتی بی اذن خداوند قهار رخ دادنی نیست و امکان روی دادنش وجودندارد. از اینجا در میابیم که تغییر سرنوست هم بی اذن و اراده آن قادر توانا ناممکن است. دعا یکی و شاید بهترین راه تغییر سرنوشت است. این سلاحی است که خداوند برای انسان در این دنیا قرار داده است تا او بتواند به وسیله آن بر ناتوانی های خودش در این دنیای بزرگ و ناشناخته و مرموز برای انسان ، فائق آید. انسانی که از لحاظ قدرت بدنی و فکری ضعیف است و هیچگونه تسلطی بر آینده و رخدادهای آن ندارد چگونه می تواند بر سرنوشت خود مسلط شود و راه رستگاری را بازشناسد. فقط خداوند دانا به اسرار غیب و آینده جهان است که می تواند آینده انسان را ببیند و راه رستگاری انسان را هموار کند. ما با اعمال ورفتار خود در دو راهی رستگاری و سقوط افتان و خیزان و بالا و پایین می رویم. با اعمال خود سرنوشت خود را رقم می زنیم. ما نمی توانیم اوضاع نابسمان زندگی خود را به گردن خدا بیاندازیم، چون خود انتخاب می کنیم که چه مسیری را طی کنیم. درست است که خداوند بر سرنوشت ما مسلط است اما او با اعمال و رفتار ما سرنوشت ما را رقم می زند. اگر بدی و گزندی به ما می رسد باید ابتدا آنرا در خود جستجو کنیم. شاید برخی بپرسند که بدیها و سختیهایی که بر اولیای خدا می رسد هم آیا نتیجه اعمال ورفتار آنهاست. به نوعی باید بگوییم بله. چون آنها هم در انتخاب مسیر الهی خود آزاد و مختار بودند و البته دانا بر این امر که این مسیر ابتلاها و مشقاتی دارد. برای رسیدن به خداوند باید از امتحانات او سربلند بیرون آمد. پس ایشان هم خود سرنوشت خود راانتخاب کردند و خداوند هم آنرا برایشان رقم زد.

اما شب قدر شبی است که در آن خداوند با توجه به رفتار و کردار یک ساله انسان و با توجه به خواست و نیاز او سرنوشت هر کسی را رقم می زند. این ما هستیم که طی یک سال مسیر بعدی زندگی خود را انتخاب کردیم و نوع سرنوشت خود را تعیین نمودیم. اما اگر در این یک سال گذشته کوتاهی و غفلت کردیم و نتوانستیم مسیر زندگی خود را اصلاح کنیم ، امشب وقت آن است که جبران کم کاریهای خود را کنیم و این یک شب قدر را با تمام قدرت و توجه خود صرف تغییر سرنوشت خود کنیم.

بیایید شب قدر را قدر بدانیم و سرنوشت خود را از سر بنویسیم.

 هر کسی که در این شبهای قدر با خدا ارتباطی برقرار کرد و آنار قدر دانست برای ما بینوایان ناتوان هم دعایی بکند تا خداوند به واسطه دعای ایشان سرنوست ما را هم به درستی و رستگاری و ارج و قرب الهی تغییر دهد.