به نام خدا

مدتی بود که مطلبی در رابطه با حوادث روز ننوشته بودم ، چرا که احساس می کردم این اقلیت دیکتاتور که علم مخالفت با نظام را به دستور اربابان صهیونیست خود بالا گرفته اند به هیچ صراطی مستقیم نیستند. اکنون هم می دانم که عده ای در این میانشان هستند که برنامه های دیگری دارند. از آنجاییکه آشنایی با عده ای از اینگونه مخالفان داشتم می دانستم که از اول هدفشان از این اغتشاشات همانطور که خود گفته بودند فقط نظام و ولایت فقیه است و تقلب و حمایت از موسوی پوششی برای آن است. بدبخت موسوی و کروبی که دل به حمایت کسانی بسته اند که اصلا قبولشان ندارند. اگر هم شعار می سازند نه از روی اعتقاد که فقط به جهت جور درآمدن قافیه ی آن است. زمانی که موسوی و کروبی مخالفتهای خود را شروع کردند هم توهین به امام و هم اهانتها و بی حرمتیهای امروز این جماعت نسبت به روز عاشورا و اظهار شعف و شادی در روزیکه برای بنی امیه روز شادی است برایم قابل پیش بینی بود.

پس از عزاداری روز عاشورا در بین دو نماز، امام جماعت از تاریخ غدیر و عاشورا و عبرتهای آنها گفت و شرایط امروز ما را به شرایط آنزمان تشبیه کرد. این امر به مذاق عده ای خوش نیامد و محل نماز را ترک کردند. با آن دوست که صحبت می کردم شروع به فحاشی کرد که آخوند .... ، فلانی را با امام علی (ع) مقایسه می کند و همچنین دوباره ضمن فحاشی صفت قاتل را هم به رهبرمان وارد کرد. با این وضعیت یکسان بودن شرایط امروزمان با آن دوران را بیشتر درک کردم. همچنانکه قبلا هم با برخی از این دوستان هرگاه صحبت از درس گرفتن از تاریخ می کردم شروع به انتقاد می کرد که تاریخ متعلق به گذشته است و ربطی به امروز ندارد و این هم به علت ضعف منطق این عزیزان دارد.

معاویه در مبارزه با حضرت امیرالمومنین علی (ع) با بهانه قرار دادن خون عثمانی که اطرافیان خودش در آن مظنون بودند و خودش حداقل در پشتیبانی نکردن از عثمان به مرگ او راضی بود ، مردم را علیه حضرت بسیج کرد. امروز هم می بینیم که دشمنان خواستار خون کسانی شده اند که خود کشته اند (نداآقاسلطان).

معروف است که معاویه سیاستی را دنبال کرد که دستور داد روزها به کودکان بره ای هدیه دهند و بگویند معاویه داده است و شبها آنها را بدزدند و بگویند علی دزدیده است. گذشته از صحت و سقم این مطلب، این روزگار ما هم اینگونه است که طی سالهای بعد از جنگ هزاران مشکلات اقتصادی ، فرهنگی ، امنیتی وغیره را در کشور ایجاد کردند و به گردن نظام انداختند. (مسئله حجاب و کم توجهی به امور دینی را متوجه جمهوری اسلامی می کنند در صورتیکه این دروغ است و این مسائل را کسانی دامن زدند که اکنون جلوی نظام ایستاده اند. همچنین مسئله کوی دانشگاه و قتلهای زنجیره ای که این هم برنامه ای از پیش طرح ریزی شده برای ضربه زدن به نظام بوده است. شاید مسئله کهریزک هم روزی اینگونه برملا شود؟!)

همچنین معاویه با رسیدن به قدرت دستور داد تا در منابع حضرت علی(ع) را سب و لعن کنند. این سنت تا زمان عمر بن عبدالعزیز برپا بود که او آنرا منع کرد. کار به جایی رسیده بود که اگر کسی در خطبه اش این عمل را انجام نمی داد مردم خود به او گوشزد کرده و او را توبیخ می کردند. امروز هم وقتی با مخالفین رهبری و نظام صحبت می کنی، توهین، دشنام ، و تهمت از مهمترین دلایل آنها و جزء اصلی عقایدشان است.

معاویه برای مبارزه با فکر و راه امام علی (ع) و برای وجه سازی برای خود دستور به جلع حدیث داد تا جاییکه می بینیم برخی احادیثی که ما در فضیلت حضرت امیرالمومنین داریم، آنها تنها با پاک کردن نام حضرت، نام شخص مورد نظر خود را قرار داده اند تا اینگونه معاویه خلافت نحس خود را مشروع جلوه دهد. این روزها هم مخالفین به تاسی از موسوی برای فریب مردم و مذهبی جلوه دادن شعارهای تاریخی و مذهبی ملت ایران در دوران انقلاب و دفاع مقدس را دستکاری کرده (جعل شعر) و با آن علیه نظام شعار می دهند.

معاویه در مبارزه با امام علی(ع) بهانه حمایت ایشان از قاتلین عثمان را بهانه قرار داد ، در حالیکه امروزه برخی با متهم کردن دولت به کشتن مخالفان ، رهبری را متهم به حمایت از قاتل مردم می کنند.

قضیه ی قرآنها بر سر نیزه که دیگر شهره ی خاص و عام است و موسوی هم با دزدین رنگ سبز علوی و با استفاده از سیادت خود بار دیگر قرآن ها را بر نیزه کرده و عده ای را فریب داده است. هر چند خط سرخ حسینی و ائمه معصومین (ع) و انقلاب ما به تبع آن اسیر رنگ و رنگ بازی نبوده اند ولی اینان با این رنگها و سمبلها بازیچه ای برای دنیای خود درست کرده اند.

در تاریخ عده ای از فرزندان ائمه (حتی پیامبران) بوده اند که در مخالفت با ائمه به کمک و همراهی دشمنان اقدام کرده اند. شاید مشهورترین این افراد جعفر کذاب عموی حضرت حجت (ع) باشد. متاسفانه امروزه هم می بینیم برخی منسوبین امام راحل به هر علتی آب در آسیاب دشمن امام خمینی می ریزند.

آن روزها یهود و نصارا کمک عمده چه از نظر سیاسی و چه علمی و فرهنگی در بسط حکومت بنی امیه کردند. امروزه هم صهیونیزم جهانی (چه یهودی و چه مسیحی) از حرکت این آقایان بر ضد نظام اسلامی حمایت کرده و در طول سی سال بارها دشمنی خود را با نظام نشان داده اند. اما این بار این دشمنان اسلام شیوه ای را دنبال کرده اند که ملت ما را به خود مشغول کند و نظام اسلامی و در حقیقت اسلام را دشمن مردم ایران معرفی کند. اینان می خواهند تا حافظه ی ملت ما از سالها تجاوز و تعدی به حقوق ملت و فجایع و آدمکشی های دولتمردان غربی از جمله انگلیس و آمریکا پاک شود و جای آن ولایت فقیه را متجاوز به حقوق ملت و قاتل مردم معرفی کند.

اما شیوه ی دیگری که درمراجع علمی در پیش گرفته اند مبارزه با فقه و ناکارآمد جلوه دادن آن است. اگر بتوانند فقه را غیر علمی و قدیمی و ناکارآمد جلوه دهند در حقیقت زیرآب ولایت فقیه را زده اند. این است که امروزه به مبارزه علیه فقه و مبانی آن باروشهای مختلف دست زده اند. در آن روزگار هم خلفا برای اینکه نه تنهادلیلی برای خلافت خود نداشتندبلکه بارها آیاتی از قرآن کریم و همچنین سخنان رسول گرامی (ص) در مذمت ایشان بیان شده بود. لذا با ممنوع کردن نقل حدیث و همچنین محدود کردن قرآن به آیات و حذف شرح نزول آیات و با بی اعتنایی به قرآنی که حضرت علی جمع آوری نموده بود، سعی کتمان حقیقت و موجه جلوه دادن خود بودند.

معاویه و به دنبالش بنی امیه با ترویج تفکر جبرگرایی به دنبال تثبیت موقعیت خود بوده تا به این ترتیب فکر مبارزه را علیه خود از ذهن مردم دور کنند. آنها بابیان اینکه حکومت ما خواست خدا بوده و شما هم باید به آن تن دردهید به ترویج تفکر جبرگرایی دامن می زدند. امروز هم غرب با فلسفه بافی های مختلف به دنبال باوراندن برتری خود و فکر خود در جهان است و اینکه راه دیگری غیر از راه غرب وجود ندارد. و لیبرالیسم انتهای تاریخ است و مردم دنیا باید تسلط و برتری غرب را بپذیرند و راهی برای مبارزه نیست.