به نام خدا

پنج شنبه بعد از ظهر برنامه ای از رادیو جوان پخش می شد با نام آپارات که اختصاص به تاتر و سینما دارد. من قسمتی ازاین برنامه ها را شنیدم که در آن به وضع تاتر و سینما در سال 89 می پرداخت. در مورد سینما و جشنواره ضمن تجلیل از برخی آثار به بیان مشکلات و ایرادات سیاستهای سینمایی کشور و نیز جشنواره فجر پرداخت. این در حالی است که طی روزهای پس از جشنواره عده ای دیگر که لزوما اهل سینما هم نبودند از سیاستهای سینمایی کشور و فیلمهای ساخته شده به شدت انتقاد می کنند.و دم از فیلمهای سخیف و دور از شان انقلابی می زنند. من اهل سینما و تاتر نیستم ولی به هر حال دوستدار این هنر می باشم. اما باید دید که چه انتظاری از دولت داریم. وقتی صحبت از نقص و کوتاهی در سیاستهای فرهنگی دولت می زنند باید نگاهی هم به افراد فعال فرهنگی و هنری بیاندازند تا ببینند دولت با چه افرادی باید تحول فرهنگی ایجاد کنند.وقتی سینمای ما در سیطره هنرمندان غربزده است چه توقعی باید داشت؟ نگاهی به جشنهای سینمایی بیاندازید و ببینید هنرمندان با چه وضعی در این جشنها حاضر می شوند. آیا از اینها می توان انتظار کاری انقلابی و میهنی داشت. وقتی نیروهای حزب اللهی  در این عرصه حضور نداشته باشند جا برای نیروهای عربزده فراهم می شود. گرچه به حزب اللهی ها هم حق می دهم وارد این کارزار نشوند چون در نهایت می شوند کسی مثل حاتمی کیا و فیلمهایی مانند دعوت و گزارش یک جشن. گیرم که کارگردان متعهدی هم وارد معرکه شود با این بازیگران و تهیه کنندگان و عوامل دیگر فیلم چه می خواهد انجام دهد. وقتی در برنامه های رسانه غیر ملی از دولت در اموری هنری و فرهنگی به شدت انتقاد می شود ولی در برابر از سعادت آباد و گزارش یک جشن اینگونه تقدیر به عمل می آید چه می توان گفت؟ این بیشه از شیران متعهد خالی است.

در مورد تاتر در همین برنامه عنوان شد که هنرمندان؟! این رشته آنقدر در تنگنا و محدودیت هستند که در خانه خود تمرین می کنند. خدا را شکر محدودیت دارند و تاترهای سخیف به خورد مردم می دهند وای به حال روزی که آزاد هم باشند. آخر این همه عشق و علاقه برای اجرای نمایشنامه های سخیف غربی؟ چرا نمایشنامه های ایرانی و اسلامی به روی صحنه نمی برید؟ این همه بودجه خرج می شود که یا فیلمهای هالیوودی را بازسازی کنید و یا نمایشنامه های پر از گمراهی غربی را روی صحنه ببرید؟ خب مردم اگر دنبال این فیلمها باشند که اصل و اوریژینال آنرا از کنار خیابان و یا اینترنت تهیه می کنند چه نیازی دارند بروند سینما و این همه پول خرج کنند.

خلاصه اینکه کسانی که دادشان از سیاستهای فرهنگی بلند است آستین بالا بزنید وارد عرصه شوید. از این جماعت سینما و تاتر ما آبی برای ما گرم نمی شود. اینها دغدغه توهمات خود را دارند نه دغدغه اسلام و ایران.