28 صفر است. می دانی 28 صفر چه روزی است؟

 روز عزای بزرگ بشریت. این روز مصیبت هاب جانکاهی بر پیکر بشریت فرود آمد. جا دارد که بشریت این روز را عزای جهانی اعلام کند و تا ابد بر آن بگرید و اشک حسرت بریزد. باید تمام زمین را ماتمکده کرد. چرا؟ مگر در این روز چه اتفاقی افتاده است؟

امروز 28 صفر است که جان عالم، عصاره خلقت ، و دلیل وجودی تمام عالم امکان از دنیا رفت. عالم آفرینش تاب تحمل این بار سنگین را به هیچ وجه نداشت. اما چرا تحمل کرد؟ چرا کوه ها فرو نریختند؟ چرا ستاره ها خاموش نشدند؟ چرا سیارات از مدار خودخارج نگشتند؟ چرا ماهیان دریا و پرندگان آسمان به زندگی خود ادامه دادند؟ چرا اسارفیل در سور خود ندمید؟

چون خداوند پیش بینی این روز را کرده بود و برای امان جهان و ادامه حیات خلقت برنامه داشت و علی(ع) جان پیغمبر، همدم او در معراج، وصی وجانشین و برادر او را آفریده بود. خداوند زمین را از حجت خود خالی نگذاشته بود تا ساکنانش را فروبرد.

اما امروز روز عزای بشریت است و باید تا ابد بر این روز گریست. امروز روز سقیفه است. روزی که بدعت در دین پایه گذاشته شد. روزی که شیطان با تمام قوا بر انسان حمله ور شد تا دین را از جایگاه خود منحرف کند. و البته هم که موفق شد. با همراهی دنیا طلبان و جاه طلبان و دشمنان زخم خورده اسلام، مسیر صلاح و رستگاری بشریت، مسیر تاریخ بشریت که می رفت تا به مدینه فاضله ی خود نزدیک شود را منحرف کردندو کردند آنکه نباید می کردند. و از آنروز تا به امروز و از امروز تا به روز موعود هر ستمی که در دنیا واقع شود آن سقیفه نشینان که جسم بی جان پیامبر را بر زمین گذارده و به طلب دنیا دور هم جمع شدند در آن شریکند.

اما عزای من بر آنانی است که دین و دنیا و آخرت خود را با آن سقیفه نشینان که پیامبر را متهم به هزیان گویی کردند، گره زده اند. آنانی که دختر پیامبر خدا را علی رغم آن همه  سفارش پیغمبر آزردند و شهید کردند. آنانی که نوادگان پیامبر را گریاندند. آنانی که حق علی و فاطمه را خوردند و آخرت خود را به چند صباحی حکومت دنیا فروختند.

آی مردم شما خط خود را از دشمنان رسول خدا جدا کنید. زیرا که رسول خدا فرمود:

فاطمه پاره ی تن من است هر که او را بیازارد مرا آزرده است و هر که مرا بیازارد خدا آزرد ه است.

آی مردم خشم فاطمه ، خشم خداست. آی مردم خون حسین را فرزندان سقیفه نشینان بر زمین گرم کربلا ریختند. آنانی که جسد پیامبر را رها کردند در کربلا هم جسم صد چاک پسر سول خدا را زیر آفتاب  بیایان رها کردند.

امروز 28 صفر است روز عزای بشریت. پس ای مردم دنیا بگریید بر این ماتم عظما.

به 22 بهمن نزدیک می شویم. همچنان بحث احتمال حمله نظامی آمریکا بحث روز است. در فلسطین در حالی که گروه های جهادی به جان هم افتاده اند اسرئیل از فرصت استفاده کرده و تخریب مسجدالاقصی را از دیوار غربی آن آغاز کرده است. کشورهای اسلامی هم فریب سخنان دشمنان را خورده و به جای مبارزه با اسرائیل به حملات خود به ایران ادامه می دهند.

امروز با شخصی بحث راهپیمایی روز 22 بهمن بود. اعتقادات جالبی داشت، خود را معتقد به قانون اساسی و انقلاب می دانست ولی راهپیمایی را گناه می شمرد که باید در آخرت برای آن جوابگو باشیم. با آنکه از آمریکا به شدت حمایت می کند ولی راهپیمایی بر علیه آنرا مجاز می داند. می گوید که طرفدار حق وبی طرف است. البته این سخن بسیاری در این روزگار است. آنها طوری سخن می گویند که همه را حق می دانند. به نظر آنها آمریکا برابر با ایران ، ظالم برابر با مظلوم و امام حسین برابر با یزید حق دارند. این تفکری است وارداتی از غرب که در زمان خاتمی وارد مباحث جامعه ی ایران شد و اشخاصی مانند دکتر سروش مبلغ آن هستند. وجالب این است که این حرفها در زیر خیمه ی عزاداری امام حسین از زبان گریه کنندگان بر او زده می شود.

آه ای مردم مگر از یاد رفت                     شور و حال بهمن پنجاه و هفت

فصل، فصل ازخمینی گفتن است               برسر گیسوی شب آشفتن است

ای پدر ای پیر ای مولای ما                      از زبان خانه ات خون می چکد

پس که خوردی خون دل از دست ما           از وصیت نامه ات خون می چکد

هر زمان یاد جماران می کنم                    جان خود را نور باران می کنم

مرشد من جام آتش سرکشید                      سوخت تا عرش الهی پرکشید

در میانه لوجه خون ماهی ام                     بیا علی درویش روح الهی ام

گرچه اندر کوفه تنها مانده ام                    باشهیدانش برادر خوانده ام

روزگاری باز شد باب جهاد                     کاروان رفت و مرا تنهانهاد

شیعه ی بی درد زخم بی نمک                   بس کن این یا لیتنی کنت معک

امروز 12فروردین است، روز ورود امام به کشور و آغاز دهه ی فجر. روز بزرگی است، اما پس از گذشت 28سال از انقلاب، نظر مردم در مورد آن چیست؟ چند درصد مردم حاضر به چنان جانفشانی برای انقلاب هستند؟ چه تعداد از مردم بازهم امام را رهبر خود می دانند؟ مسئولین چه میزان به آرمانهای امام و انقلاب اعتقاد دارند؟ آیا باز هم حاضر به هزینه کردن برای انقلاب هستیم؟ آیا باز هم اسلام و انقلاب را به رفاه و زندگی خود ترجیح می دهیم؟ چه قدر از آن هم دلیها باقی مانده است؟ چرا برخی زندگی در آن دوران را ترجیح می دهند؟ چرا برخی آن رژیم را به جمهوری اسلامی ترجیح می دهند؟ چرا برخی از شرکت در انقلاب اظهار پشیمانی می کنند؟ آیا باز هم به همان اندازه به رهبری خود اعتماد داریم، تا برای فرامینش جانفشانی کنیم؟ از آن وحدت کلمه ی مورد نظر امام چه میزان وجود دارد؟ همه اش یا جزئی؟ انقلاب ما راساخت یا ما انقلاب را ساختیم؟ آیا صرف همراهی با جمعیت انگیزه ی ما برای انقلاب بود، یا اهداف و نیات والاتری داشتیم؟  چرا شعار اصلی امام برای انقلاب که دفاع از اسلام بود را فراموش کرده و بر روی برخی شعارهای فرعی و مشکوک تمرکز کرده ایم؟ مگر هدف انقلاب ما برای رفاه و یا شکم بود؟ چرا بعد از 28سال از انقلاب برخی به گذشته ی خود رجعت کرده و دنبال همان شرایط گذشته هستند؟ چرا برخی مسئولین شعارهای امام در حمایت از کوخ نشینان و مبارزه با کاخ نشینان رافراموش کرده اند؟ چرا برخی از کوخ نشینی به کاخ نشینی خو کرده اند؟ جرا کاخ نشینی دیگر قباحت ندارد؟ چراثروت اندوزی (نه تولید ثروت) ارزش است؟ چرا دیگر آمریکا را دشمن نمی دانیم؟ چرا وصیتنامه امام را فقط در سالروز وفاتش در تلویزیون می شنویم؟

سوالات بسیاری وجود دارد که اگر بنشینیم و صادقانه به آنها پاسخ بگوییم شاید بتوانیم تکلیف خود را با انقلاب روشن کنیم.

امروز تاسوعای حسینی است و مردم مشغول عزاداری هستند. اما بهراستی این عزاداری ها تا چه اندازه مؤثر است. در جمعی بودیم که صحبت به مسائل روز و احتمال حمله ی آمریکا رسید. نظرات مختلفی داده شد. شخصی که تحصیلکرده و بسیار مدعی بود، از پیروزی حتمی آمریکا در صورت حمله به ایران سخن گفت واین که آمریکا چون از ما باج می گیرد به ما حمله می کند و چون شاه و صدام به او باج ندادند آنها را سرنگون کرد. وقتی من صحبت از عدم توانایی او به ضربه زدن و یا حداقل هزینه های زیاد این حمله برای تمام کشورها گفتم. او به شدت ما را به ساده اندیشی متهم کرد و از قول دوستش گفت که ایران در زمینه انرژی هسته ای به جایی نرسیده است و اینها همه تبلیغات دولت است واصولا ما توانایی داشتن دانش هسته ای را نداریم. شک ندارم که او تمام این مطالب را از تلویزیونهای ماهواره ای آن سوی دنیا کپی کرده است. وقتی از صحبت از حفظ کشور توسط امام زمان پیش آمد آنرا به تمسخر گرفت و وقتی پافشاری محکم مرا دید جمله ای تاسفبار گفت: بله امام زمان این مملکت را توسط آمریکا حفظ می کند." در جواب او چه باید گفت؟! من که دیگر جوابی نداشتم. از طرف دیگر  وقتی در یکی از هیئتها به تعدادی از عکسهای مختلف برخورد کردیم او با اشتیاغ از آنها عکس گرفت. عکسهایی از نقش بستن کلمه ی لااله الاالله به شکلهای مختلف بر روی کندوی عسل ، هندوانه و م.اردی از این قبیل. اما عکسی بود از تبدیل شدن دختری به میمون به علت اهانت به قرآن. از اتفاق من عکس این عکس را در وبلاگی دیده بودم که مربوط به موزه ای در یکی از کشورهای اروپایی است. تاسف خوردم که چگونه ریشه اعتقادات عوض شده است. آنجا مطلب حفظ کشور و داستان آیت الله نائینی در زمان جنگ جهانی دوم را مسخره می کند و می گوید رهبر خوب است، دولت خوب است یا مردم خوبند که امام بخواهد کشور را حفظ کند.؛ و اینجا این عکسها را که اصل و منشاء آنها مورد شک است با حرارت قبول می کند. خدا ما را هدایت کند.

 سلام به دوستان

شاید مرا بشناسید

سیدمحمدباقراقایی

وبلاگ: جاءالحق و زهق الباطل

چون می خواستم ان وبلاگم تخصی مربوط به امام زمان باشد از این رو تصمیم به تاسیس اینوبلاگ گرفتم که در آن بتوانم حرفهای خودم را بزنم

امیدوارم که با عنایت خداوند موفق شوم گامی در جهت اعتلای خود و دیگران بردارم

مرا راهنمایی کنید

با تشکر از دوستان